De baardige Schot Alex Smoke is zo’n dancetechneut die Hogere Ambities koestert dan het opensplijten van een dansvloer. Niet dat hij dat domein niet beheerst - daarvan zijn bewijzen legio - maar tegenwoordig kruipt hij het liefst in zijn vochtige kelder om te sleutelen aan digitale symfonieën die hun toehoor moeiteloos de daver op het lijf jagen.

‘s Mans derde plaat drijft op onwereldse bijgeluiden, ritmestoornissen, krakende blieps en uitgebeende technobeats. We horen stuk voor stuk zorgvuldig uitgekiende composities, en wanneer Smoke daar nog een scheut ondergeregende harmonieën bijkwakt, zoals op Paracelsus of het wondermooie Nothing Changes, is het puur genieten van de akelige sprookjeswereld die hij schetst. Terwijl iedereen zich afvraagt of het nog wel zin heeft om volledige albums uit te brengen, geeft Smoke het antwoord. Dit is er eentje om lang in uw stereo te laten rondspoken.

(gepubliceerd in Apollo - maart 2010)