Rammelende elektronica die versmelt met dromerige akkoorden, warme synths en melancholische verzuchtingen: dat horen wij graag! U ook? Dan gaat uw peperkoeken technohart allicht ook 10 beats per minute sneller slaan bij het horen van namen als Apparat, Trentemöller of Gui Boratto, en hebt u vast een forse boon voor élke release op het eigenzinnige label Border Community. Dus ook voor deze tweede langspeler van Fairmont (30 jaar, Canadees, donkerbruin haar en tegenwoordig net als Jan und Jedermann opererend vanuit Berlijn).

De twaalf beweeglijke luistertracks op 'Coloured in Memory' zijn opgetrokken uit een rijk klankenpalet, introvert bubbelende beats, hier en daar wat gitaargestreel en veel subtiele, hakketakkende bijgeluidjes. 't Is melodiegerichte minimal (of techno, of neotrance, whatever) die expliciet flirt met sfeervolle pop en daardoor minder zwaar op de maag ligt dan het werk van achtbare collega's als Nathan Fake of James Holden. Fairmont zingt zelf op sommige tracks, en ook al is hij niet meteen een begenadigd zanger - te zeurderig, te flauw - toch maakt zijn stem de mysterieuze, prikkelende toon van 'Coloured in Memory' stukken persoonlijker.

Op 'Flight of the Albatross' zien we in gedachten gigantische zeepbellen door een surrealistisch landschap zweven, en het pienter opgebouwde 'I Need Medicine' is soundtrack-bij-een-griezelsprookje, technotrack en popsong in één. Maar het strafst klinkt dit heerschap op de intieme downtempo van 'Calm before the Storm', of nóg mooier, op het instrumentale 'All Good Things' - voeg een teentje duisternis en een snuifje wereldleed toe en u komt bij Burial uit.

Voor ons ligt een eenvoudige doch intrigerende plaat, vol uiteenlopende gemoedstoestanden en invalshoeken, zij het zonder het magistrale hoogtepunt dat dit veelkleurige elektronische breiwerkje helemáál impeccable zou maken.

(gepubliceerd in Humo - december 2007)