U voelt zich niet op uw gemak in het gezelschap van hersenvretende Teutonen? U houdt het gebrom en gesnerp van roestige synthesizers liefst uit uw gehoorgang? En u wordt krikkel van neurotisch spartelende beatpatronen? Doe uzelf een plezier en laat deze kelk aan u voorbijgaan. Aan al de anderen: laaf u aan Zombie Nations vierde opus, een geniaal rommeltje dat swingt als een strontvlieg die een versgedraaide olifantendrol heeft gespot.

Deze eigenzinnige Münchenaar (overdag Florian Senfter, des nachts afwisselend Zombie Nation en John Starlight) moet niet weten van overgebruikte computerpresets. De mortel voor zijn veellagige electrocomposities bestaat uit ultrakorte samples en organische klanken, bij voorkeur opgenomen op lawaaierige locaties, of eerst door een kaduuk effectenpedaal gejaagd.

Het resultaat is koppig als Mr. Oizo, smerig als The Subs, broeierig als Black Strobe, en volstrekt uniek. Opener 'Mas de Todo' is een denderende joyride over bochtige snelwegen, geplaveid met trompetgeschal, tropische chaos en een luchtafweersirene. De slimme ritmiek - nu eens strak, dan weer bewust naast de maat - versterkt de spankracht. 'Seas of Grease' is een uppercut, het tweeluik 'Worth It pt. 1'/'Worth It pt. 2' is net zo rusteloos, en de vooruitgestuurde single 'Forza' wordt aangedreven een baslijn als een Panzertank.

Vredelievender maar daarom niet minder overrompelend zijn 'Get It' (met My Robot Friend op vocals) en 'Stand by' (door Herr Zombie zelf omschreven als 'David Hasselhoff op acid'). De eerste kennismaking kan wat stroef verlopen, maar wie doorbijt, hoort een verdammt opwindend meesterwerkje.

(gepubliceerd in Humo - maart 2009)