Vraag ons niet waarom dit debuut hier al twee weken op repeat staat, want we hebben er écht geen idee van. Er valt een uur lang geen hol te beleven, de beats hebben evenveel leven in zich als een blok arduin en in geen enkele van de tien tracks valt nog maar een schaduw van een melodie te bespeuren. En toch, en toch!

Misschien zijn het de kleine, ongrijpbare details, het zompige gemorrel dat af en toe vanuit de kille duisternis opstijgt, of misschien gewoon de hypnotiserende kracht van de schier eindeloze reeks technodreunen. Wat we alleszins wél weten, is dat de Berlijner halsstarrig zijn cryptische zelf is en daar met verve mee wegkomt.

(gepubliceerd in Apollo - mei 2010)

Blog Widget by LinkWithin

One Response to "Review: Marcel Dettmann - Dettmann"