Starkey mag dan wel uit Philly komen; deze jeugdige laptopkunstenaar klinkt verdacht Brits. Op zijn tweede pakt hij sterk uit met breed uitwaaierende science-fictiongrooves die worden gestut door grime- en dubstepritmes.

Waar nodig schuwt hij de kettingzaag niet, maar over het algemeen gaat het er iets bedaarder aan toe dan op ‘s mans debuut Ephemeral Exhibits. Dat levert een paar indrukwekkende momenten op, bijvoorbeeld wanneer gastzangeres Anneka helemaal versmelt met de synthesizertapijtjes in Stars, of wanneer de beats van Fourth Dimension en uitschieter Multidial dienst doen als transportmiddel naar a galaxy far, far away. Alleraardigst plaatje, al is vijftien nummers net wat van het goede te veel.

(gepubliceerd in Apollo - mei 210)

Blog Widget by LinkWithin

One Response to "Review: Starkey - Ear drums and black holes"