De Groningers delen op hun debuut – een rondje pogoën op drum-‘n-bass, breakbeat en grime - patatten uit aan een tempo waar menig kickbokser ook na een intensieve clenbuterolkuur voor moet passen. Hier en daar doen ze denken aan The Prodigy in overdrive, maar dan met scherpere hooks en meer addertjes onder het gras. Noisia is bovendien pienter genoeg om tussen het gebeuk door ook subtiele interludes en flirts met roestige funk en zweverige elektronica in te lassen. U weze evenwel gewaarschuwd: heavy shit!
(gepubliceerd in Apollo - mei 2010)
One Response to "Review: Noisia - Split the atom"